 |
| foto: Zofia Cendrowska |
Jak mam sprostać licznym wymaganiom i oczekiwaniom do
mojej osoby, nie wypalając się przy tym i nie wycieńczając? Mam tego dość,
za dużo tego! Jednocześnie chcę, żeby inni mnie potrzebowali. Boję się. Ja się
po prostu boję, że kiedy Ci odmówię, będziesz potem zły na mnie i się ode
mnie odwrócisz. – Nie to nie – już tak kiedyś powiedziałeś. Mówiłeś, że bardzo
się rozczarowałeś i nie chciałeś mieć ze mną więcej do czynienia. I co
się stało potem? Śmiałam się do łez. Do dziś, kiedy sobie przypomnę tamtą
sytuację uśmiech nie zchodzi z mojej twarzy.
Mam w głowie mnóstwo fantazji na temat różnych
katastrof:
Wszyscy się odwrócą, kiedy będę się upierała przy swoim zdaniu
Muszę wszystkim pomagać, jeśli chcę być lubiana
Nie ma sensu się starać, bo wszystko jest już przesądzone
Świat zwariował i na pewno wkrótce zginiemy od bomby jakiegoś szaleńca
Fantazje i wyobrażenia czasem wywołują większy strach
niż rzeczywistość. Myśli są irracjonalne, ale wywołują prawdziwy stres. Pojawia
się poczucie zagrożenia i bezradność. Nadciąga beznadzieja.
Dobrym rozwiązaniem na oswojenie wszelkich strachów może być
rzeczywiste przeżycie tego, czego się obawiasz – naturalnie w bezpiecznym
i humorystycznym kontekście. Dzięki temu zagrażająca fantazja natychmiast
zostaje oswojona. To, co już raz przeżyliśmy w bezpiecznym otoczeniu, już
nam nie straszne. Dzięki temu, że strach staje się mniejszy, nie musisz już tak
usilnie unikać zachowania, które – rzekomo albo rzeczywiście – pociąga za sobą
skutki, których się obawiasz. Dzięki temu, że już raz spotkałeś się z tym
lękiem. Twój repertuar zachowań poszerzył się. Skorzystaj z zasobów.
Boisz się bliskości? Wielu ludzi ma z tym problem.
Powiedz: - przerasta mnie ta bliskość, zamiast twierdzić, że to wszystko tutaj,
cała ta praca to jakieś bagno. Kiedy uznasz, że to bliskość Cię przerasta,
zrozumiesz, że potrzebujesz dystansu i czasu dla siebie, żeby się
pozbierać. Teraz, weź jednak pod uwagę, że jednym z podstawowych zadań
Człowieka jest komunikowanie się z innymi ludźmi. To, jaki jesteś, w dużej
mierze określa, jak Cię widzą inni. Szerokie grono znajomych i uznanie
w otoczeniu jest mile widzianą zaletą. Kontakt z drugą osobą, to
potrzeba uniwersalna dla wszystkich kultur i genetycznie uwarunkowana. Bez
kontaktu giniemy w obłędzie.
Kontakt umożliwia nam coś, co nazywamy samoaktualizacją.
Widzisz, jak na Ciebie reagują inni ludzie, czujesz jakich ludzi lubisz
bardziej, a jakich mniej i rozumiesz dlaczego? Robisz to codziennie,
a świadomość tego, co robisz, zależy od Twoich kompetencji społecznych.
Czujesz strach przed bliskością, wolisz unikać ludzi? Tworzysz dystans i chłód
odstraszając innych od kontaktów z Tobą? Nie dajesz sobie szansy poznania
siebie. Nie rozumiesz swojego życia emocjonalnego, spychasz je na dalszy plan.
Jesteś za to doskonałym specjalistą w swoim zawodzie. I co z tego,
jeśli nie masz możliwości podzielenia się z kimś swoimi osiągnięciami.
Kontakt
z drugim Człowiekiem reguluje nasze życie hormonalne – obniża poziom kortyzolu,
hormonu stresu i podnosi stężenie oksytocyny, hormonu miłości (wyzwala
potrzebę bliskości i przywiązanie).
Bliskość to nie tylko przyjemność sama
w sobie. Bliskość ma konkretne, praktyczne zastosowanie – kontakty z
innymi ludźmi są podstawowym i najważniejszym elementem radzenia sobie ze stresem
i utrzymywania higieny psychicznej.
Kiedy fantazje katastroficzne zaczynają dominować w mojej
głowie zadaję sobie trzy pytania:
Co najgorszego może się wydarzyć?
Co najlepszego może się wydarzyć?
Który z tych scenariuszy wydaje mi się najbardziej prawdopodobny?
Każdy należy sam do siebie. Każdy wyznacza granice. Wszyscy
chcą czegoś ode mnie, ale to ja decyduję ile im dam. Biorę za to
odpowiedzialność i jestem świadoma konsekwencji.
