Walka, rywalizacja, konkurencja, zdobywanie, sukces. Walka, rywalizacja, konkurencja, zdobywanie, sukces. Walka, rywalizacja, konkurencja, zdobywanie, sukces - tak w kółko. Musisz konkurować i rywalizować o wszystko: o terytorium, o miejsce w stadzie, o samca lub samicę, o pokarm. Albo zjesz dziś obiad, albo sam staniesz się obiadem. Zwyciężasz i upajasz się mocą i dumą ze swej uprzywilejowanej pozycji wśród innych. Twoim celem jest ujarzmienie, eksploatacja i wykorzystanie wszystkich i wszystkiego, co się da. Brakuje Ci jednak czegoś ważnego - wsparcia innych ludzi, w których dostrzegasz jedynie nic nie warte ścierwo albo rywala, z którym i tak zwyciężysz. Umiesz rozpoznać, które działania sprawiają Ci kłopot i pochłaniają więcej energii? Znasz swoje zasoby i dbasz o nie, uzupełniasz je? Posiadasz kontrolę nad swoim działaniem?
Wyobraź sobie, że prowadzisz auto i nagle komputer pokładowy wyświetla komunikat o braku oleju. Masz dwa wyjścia – uzupełnić płyn lub zignorować komunikat. Skutki są oczywiste. Bez uzupełnienia oleju, auto nie zapewni bezpieczniej podróży.
Jeśli życie stawia przed Tobą zadanie, które wymaga uzupełnienia wiedzy lub umiejętności masz dwa wyjścia – podjąć naukę lub … przejść do fazy samooszukiwania - Dam sobie radę, nie poproszę o pomoc, bo skoro inni potrafią, to i ja potrafię. Pokażę im, że mam rację. Wygram. To jednak wątpliwe bezpieczeństwo ...
Można inaczej. Przestań tracić energię na porównywanie się z innymi. Wykonując zadania, ludzie powinni wykorzystywać cały swój potencjał. Kto, jeśli nie Ty najlepiej wiesz, jakie są Twoje mocne strony, jakie masz umiejętności, jaki potencjał w Tobie drzemie? Skup się i odpowiedz sam przed sobą, z czego, z jakich swoich charakterystycznych cech jesteś dumny? Które z nich chcesz pokazać światu? Które uważasz za cenne i chcesz, aby inni Cię naśladowali? Jakie cechy innych osób wydają Ci się na tyle interesujące, że chciałbyś, aby wzbogaciły Ciebie? Jeśli potrafisz odpowiedzieć na te pytania, znasz różnicę między rywalizacją a współpracą.
Współpraca jest wtedy, gdy gramy do jednej bramki. Współpracujesz, jeśli każdy jest zaangażowany w działania i ma gotowość dzielenia się swoimi zasobami – wiedzą i umiejętnościami. Dzielenie się to swoista wymiana - dawanie tego, co mamy i branie tego, co nam brakuje. Często mamy trudność w zidentyfikowaniu tego, co nam brakuje. Obawiasz się, że nie jesteś zbyt dobry? Bzdura. Zazwyczaj masz coś, czym możesz się podzielić i miejsce na przyjęcie tego, czego Ci brak. To Ty decydujesz, czy dojdzie do transakcji. Rywalizuj po to, by doskonalić swoje umiejętności, współpracuj, by osiągnąć założony cel.
Słyszałam kiedyś opowieść o dwóch żebrakach. Jeden z nich stracił wzrok, a drugi nogi. Obaj utrzymywali się z jałmużny, żebrząc od mieszkańców wioski, na skraju której mieszkali. Codziennie boczyli się na siebie, czuli do siebie wrogość i tracili mnóstwo energii walcząc o datki, każdy na własną rękę. Pewnego dnia w lesie otaczającym wioskę wybuchł pożar. Jako wrogowie, nie rozmawiali ze sobą, ale to była sytuacja wyjątkowa - Jedyna możliwość ratunku to współpraca – zaproponował żebrak, który stracił wzrok. – Wykorzystaj moje nogi, a ja skorzystam z Twoich oczu. Tylko w taki sposób zdołamy się uratować. Żebrak, który nie miał nóg, nie mógłby się wydostać; przebrnięcie przez las było dla niego niemożliwe – wszystko płonęło. Normalnie mógł się jakoś przemieścić, ale w obecnej sytuacji nie miał szans. Żebrak, który stracił wzrok nie wiedział, gdzie jest bezpieczna droga, które drzewa płoną, a które nie. W sytuacji zagrożenia odrzucili wrogość, podjęli współpracę i ocalili życie.
Znasz takie zachowania? Doświadczasz niezgody, krytyki? Ktoś ciągle odrzuca Twoje pomysły, ignoruje Cię, jak nic nie warte ścierwo? Czujesz, że tracisz zaufanie do siebie i innych? To dość powszechne zjawisko w rywalizującym świecie. Zdobywca dąży do zwiększenia własnej siły i zmniejszenia siły innych. Rywalizacja zabija racjonalność, zaślepia Człowieka. Osoby rywalizujące przeżywają zwykle silny lęk – obawiasz się, że przegrasz, martwisz się społecznymi konsekwencjami porażki. Nikt nie lubi uczucia wstydu, upokorzenia, kłębiących się myśli na temat niewykorzystanej szansy, zwątpienia we własne możliwości, czy zawiedzenia zaufania innych osób. Taka rywalizacja jest bezsensowna i szkodliwa dla zdrowia. Zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego jest w Tobie tak wiele chęci okazania się lepszym od innych? Jedno Cię usprawiedliwia – rywalizacja daje mnóstwo energii. Rozsądnie analizuj zyski i straty, aby nie dopuścić do niepożądanych skutków konkurowania z każdym i o wszystko.
