... sens traci sens ...

System przekonań, to od niego zależy, co zrobisz ze swoim życiem. Przekonania mogą zabrać Ci wolność i przejąć kontrolę nad Twoim Ja. Co to jest „Ja”? Zlepek ocen i innych projekcji Twojego umysłu. Myślisz o sobie dobrze, to Cię zadawala. Niektórzy nazywają ten stan szczęściem.

Inaczej jest, jeśli myślisz o sobie źle – wtedy zazwyczaj Twoje samopoczucie leci w dół. Może zdarzyć się, że wówczas pojawią się u Ciebie myśli o zmianie. Co chcesz zmienić? Ciało? Zachowanie? Myśli? Emocje? A może mózg – to tam ponoć mieszka umysł? 

Zauważasz, że masz jakieś idee i myśli. Skąd się tam wzięły i tworzą Twoje Ja? Uczysz się świata od chwili narodzin. Uczysz się od innych. Uczysz się słów i ich znaczeń. Uczysz się chodzić, doświadczasz, wyciągasz wnioski, budujesz strategie. To wszystko tworzy Twój niepowtarzalny system przekonań. Twoje Ja.

Jestem twórcą struktury moich przekonań. Mogę stworzyć, co zechcę i uwierzyć w dowolne kłamstwo. Jeśli chcę. Wszystko zależy ode mnie. Kiedyś wierzyłam w Świętego Mikołaja. To była przyjemność – święta, prezenty, radość wspólnoty stołu. Dziś wiem, że nie trzeba czekać na Świętego Mikołaja, by było przyjemnie. Święty Mikołaj to piękna opowieść dla małych dzieci, którzy jeszcze nie wiedzą, czym jest wolność. System przekonań, który tworzy mnie – moje Ja – zależy ode mnie.

Wierzysz w to, co mówią inni. Budujesz przekonania. Jedne sprawiają Ci ból i cierpisz. Inne dają Ci radość i spokój. Możesz myśleć o swoich myślach. Czy wierzysz w kłamstwo czy w prawdę? Jaka jest definicja prawdy? Czym jest kłamstwo? Jakie przekonania tworzą Twoje Ja?

Widzisz to, co chcesz zobaczyć. Słyszysz to, co pragniesz usłyszeć. Jesteś obdarzony wyobraźnią zdolną wyrazić niezliczone idee. Tworzysz myśli, które opisują, co inni ludzie robią, myślą, co mówią o Tobie. Twój umysł – Twoje Ja – właśnie wymyśliło kolejną opowieść, prawdziwą tylko dla Ciebie. Wierzysz w nią. To dlatego łatwo Ci krytykować tych, co mają odmienne zdanie, oparte na własnym systemie przekonań. Wierząc w „swoją prawdę” łatwo Ci potępiać innych, kwestionować ich zachowania. w ten sposób uzasadniasz własne założenia – prawdę w Twoim świecie.

Prawda czy fałsz? Wierzysz bez reszty w to, w co wierzysz. To Ty decydujesz, co jest kłamstwem. Wierzysz w coś, bo masz potrzebę wiedzy. Wiedza daje Ci poczucie mocy. Wiedząc, możesz kontrolować i czuć się bezpiecznie w Twoim świecie.

Łatwiej uwierzyć Ci, że masz wiedzę w każdej sprawie. Nie lubisz zadawać pytań. Twój system przekonań zawiera też to:

kto pyta jest niekompetentny

Z takim przekonaniem budujesz obraz świata i siebie oparty na założeniach. Zweryfikuj je. Odzyskaj wolność.

Czasem chęć do zmiany pojawia się za późno. Kiedyś stracisz zdolność myślenia. Z czasem procesy poznawcze wpadają w szpony otępienia - starczej demencji. I już nie dowiesz się, co jest prawdą, a co fałszem. Wydaje się, jakby Twoje Ja zaczęło działać przeciwko Tobie. Nie wiesz kim jesteś, gdzie jesteś i po co jesteś. Chwytasz przypadkowe myśli, ale nie możesz ich wypowiedzieć. Jesteś jak ruiny odnalezionego przypadkiem miasta, które dawniej tętniło życiem. Intruz może ograbić to, co jeszcze pozostało, zbezcześcić, a nawet zatrzeć ślad istnienia. Ciekawy podejmie próbę odtworzenia historii dawnej świetności, ocali od zapomnienia okazując szacunek i oddając należny hołd twórcom.

Zapomniane ruiny przykrywa pokaźna warstwa kurzu. Podobnie ma się Twój system przekonań – Twoje Ja. Zgubił się gdzieś sens i porządek. To, co kiedyś sprawiało Ci radość już nie istnieje. Miasto jest puste, ciche, zapomniane, niepotrzebne. Nie ma sił, środków ani chęci, by się odbudować.

Nerwowo łapiesz każdy ślad, każdy symbol, każdy okruch tego, co znane – wtedy wiesz, że Ty, to Twoje Ja. Powoli sens traci sens. Włącza się automatyczny pilot. Ośrodki w mózgu sterują Twoimi funkcjami fizjologicznymi. Włączają się instynkty. Reakcje stają się kompletnie nieproporcjonalne. Alarm. Awaria i jedno pragnienie – żeby nie bolało.